فاطمه الزهرا سلام الله علیها

به نام خدا

الآن در حالی دارم اینا رو می‌نویسم که از کابوس عکسا رها شدم و راحت می‌تونم به کارام برسم.

می‌دونی؟

Scale گذاری رو با برنامه paint انجام دادم.

اصولی ترش این بود با image j انجام بدم ولی خدا بیامرزه پدر copy paste رو ...

خلاصه که تموم شد... حالا تحلیل نتایج رو انجام می‌خوام بدم. می‌دونی؟ من یادم رفته بود موسم رو با خودم بیارم و تو خوابگاه هم کسی موس نداشت... یا لازم داشت...

به هر حال که امروز مال مسئول خوابگاه رو گرفتم و باهاش کار کردم.

می‌دونی؟ گاهی اوقات دلیل این که کارام عقب میوفتع، همین مهیا نبودن یه سری چیزای ساده هست... به این فکر کن اومدی روی پایان نامه ات کار کنی، یهو ورد و پاور و اکسل هر سه با هم کرکشون بهم می‌ریزه. بعد میای می‌بینی ویندوزت کرکش بهم ریخته، به خاطر همین... خدایا... الآن وقتش بود آخه؟

خلاصه که اونا رو درست کردم، و تموم شد بالاخره.

مشکلاتی که هفته پیش باهاشون رو به رو بودم:

پریودی... این واقعا خیلی آزار دهنده هست... به نظرم این یه هفته رو اصلا نباید جزو عمر ادما محسوب کنند. فکر کن داری کارات رو می‌کنی، یهو هم اعصابت خط خطی می‌شه، هم درد کمر و شکم، با این وضع باید به کارات برسی. حتی نمی‌تونستم غذا بپزم. در این حد... اینا رو می‌نویسم نگید داره نداله می‌کنه، بهونه میاره... البته منم یه کم تنبلی کردما... اما واقعا دیگه نمی‌تونم به خاطر گذشته افسوس بخورم. الآن دستمه و می‌خوام کارامو به خوبی انجام بدم.

واقعا برام چالش بود.

دیگه این که الان دارم می‌رم خونه... بعدش هم تو خونه که کارام رد کردم، پایان نامه رو می‌فرستم واسه استادم و بعد از اون منتظر روز دفاع می‌مونم. امیدوارم دیگه نیاز نباشه بیام تهران ولی اگه نیاز شد هم اشکالی نداره.

حرفامون با آقاپسرمون هم تقریبا تموم شد. حرفی نمونده که نزده باشیم. فقط من باید کارامو به خوبی پیش ببرم و بعدش هم دیگه ... فقط دلم براش تنگ شده...

هر چی خدای خوبم قسمت کنه!

چه سال عجیبی بود امسال...

Run run!

Let's goooooooooooooooooòo!

یا علی!

برچسب‌ها: خدا, زندگی, هدف